چرا نیکلاس مادورو هنوز هم در قدرت است؟

به گزارش پایگاه خبری سرمایه گذاری آنلاین،

نیکولاس مادورو، رییس‌جمهور ونزوئلا، عمیقاً منفور است. 4 نفر از هر 5 نفر در ونزوئلا معتقدند که دولت مادورو اقداماتی اشتباه و بد انجام می‌دهد. حق با آن‌هاست. کشوری که ذخایر نفت بیشتری از عربستان سعودی دارد، جمعیتش تنها 31 میلیون نفر است و موقعیت جغرافیایی حساس و مهمی دارد در عمیق‌ترین رکود اقتصادی جهان به سر می برد. مردم به سبک شوروی در صف نان قرار دارند، کمبود داروهای اساسی باعث افزایش چشمگیر در شاخص‌های منفی مرگ‌ومیر نوزادان و مالاریا شده است. سال آینده تورم این کشور بیش از 2 هزار درصد خواهد شد

بولیوار، ارز این کشور ارزش خود را ازدست‌داده است، در 5 سال گذشته ارزش آن 0.8 درصد دلار بوده است. دولت‌ها آشکارا اقدامات اخیر مادورو را تهدیدی علیه دموکراسی توصیف می‌کنند. حامیان او در تلاش هستند تا مادورو را کاریزماتیک عنوان کنند. بااین‌حال چرا او هنوز در قدرت است؟

در طول 14 سال ریاست جمهوری چاوز، تمام نهادهای کشور تضعیف و همه‌چیز به نفع حزب حاکم انباشته شد. دادگاه عالی ونزوئلا، قوه قضاییه و نیروهای مسلح همگی زیر نظر رییس‌جمهور هستند. تنها یک‌نهاد مستقل باقی‌مانده است که آن‌هم مجلس ملی است.

اما حالا مادورو می‌تواند برای ابطال نظر مجلس به دادگاه عالی دستور دهد. به‌طور مثال، سال گذشته که قرار بود رفراندومی علیه مادورو برگزار شود، یکی از این نهادهای تحت کنترل او، رفراندوم را به تأخیر انداخت و درنهایت هم رأی‌گیری منتفی شد.

با این تفاسیر به نظر می‌رسد که انتقال سریع قدرت بعید باشد. مخالفان ‌هم به این نتیجه رسیدند که تنها گزینه موجود ریختن در خیابان‌ها باشد. آن‌ها امیدوارم که تظاهرات گسترده نشان دهد که آن‌ها قدرت اکثریت در ونزوئلا هستند. اما مادورو برگ برنده را دارد: ارتش. یک‌نهاد به‌ظاهر بی‌طرف، اما به‌شدت سیاسی که در ساختار سیاسی ونزوئلا جاسازی‌شده است. افسران یا افسران سابق به 11 وزارت خانه از 32 وزارتخانه ونزوئلا رفته‌اند. ارتش هم اقدامات کلیدی ازجمله توزیع موادغذایی دولتی را برعهده‌گرفته است. از طرف دیگر، نرخ‌های پایین و مصنوعی ارز فرصتی برای سوداگری و سوءاستفاده ایجاد کرده است و نخبگان نظامی از حکومت پرهرج و مرج مادورو سود می‌برند. به‌این‌ترتیب ژنرال‌ها و مقامات ارشد در دولت (که بعضی از آن‌ها در صورت تغییر رژیم به پیگرد قانونی تهدید شده‌اند) هرکاری انجام می‌دهند که در قدرت باقی بمانند.

به‌هرحال فشارهای جدی در دولت باقی می‌ماند و اقتصاد همچنان سقوط می‌کند و خطر اینکه بدهی‌های دولت پرداخت نشود، بالاست. پول کمی وجود دارد، آنقدر کم که نمی‌توان با آن درپوشی روی نارضایتی‌ها گذاشت و درعین‌حال آن را بین افراد فاسد تقسیم کرد.

شایعاتی از فرار و ترک خدمت در صفوف میانی و پایین‌تر ارتش منتشر می‌شود. دادستان کل از مسیر اقتدارگرایانه ای که دولت در پیش‌گرفته ابراز نارضایتی کرده است. شاید رییس‌جمهوری بتواند جلوی راهی که باعث شکستش بارأی عادلانه می شود را بگیرد؛ اما او نیز آسیب‌پذیر است.

منبع:اتاق بازرگانی تهران