از نقطه‌نظر بسیاری از روس‌ها، هنوز فرصت‌های اقتصادی شخصی برایشان آن قدر هست که نیازی نباشد به عرصه سیاست روسیه توجه کنند و به جایش روی زندگی خانوادگی و حرفه‌ای خود متمرکز باشند.

به گزارش پایگاه خبری سرمایه گذاری و به نقل از آینده نگر،‌حمله روسیه به اوکراین و تحریم‌های غرب علیه روسیه دارد فشار بی‌سابقه‌ای را بر اقتصاد روسیه وارد می‌کند و به خصوص این فشار روی حوزه‌های نظامی و سیاسی کاملا احساس می‌شود. با این حال، همان‌طور که شورش یوگنی پریگوژین رهبر سابق گروه واگنر نشان داد، هر لحظه هر اتفاقی ممکن است در روسیه بیفتد.
در همین میان، عوامل زیادی در کار است که می‌تواند به بقای حکومت ولادیمیر پوتین - آن هم برای مدتی بسیار درازتر از آنچه که غربی‌ها تصور می‌کنند- کمک کند. مسکو حتی پتانسیل آن را دارد که در سال‌های آینده ارتش خود را دوباره احیا کند. توجه به این عوامل می‌تواند چالش‌هایی را که در باب روسیه پیش روی اروپا، اوکراین و آمریکا قرار دارد بیشتر روشن کند.
روسیه از لحاظ اقتصادی در حال گذراندن یک بحران خاص است. از یک طرف فرصت‌هایی طلایی برای ساختن آینده از دست رفته است اما از سوی دیگر حکومت روسیه هنوز غنی و پرمنابع است. در سال‌های آینده همچنان میلیاردها دلار درآمد صادراتی به خزانه‌های دولت روسیه روانه خواهد شد. حتی در نیمه اول سال ۲۰۲۳ میلادی که زمان خوبی برای کرملین نبود، دولت روسیه بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار درآمد داشت که برای رفع نیازهای وارداتی‌اش کاملا کافی بود.
حتی اگر سقف قیمتی نفت که مورد نظر گروه هفت است بتواند درست کار کند، مسکو همچنان می‌تواند سالانه انتظار کسب ۴۰۰ میلیارد دلار درآمد صادراتی را داشته باشد. تا زمانی که بازارهای نفت جهانی به همین شکل کنونی باقی مانده باشند، غرب فضای خاصی برای مانور دادن نخواهد داشت. برای تغییر این وضع، به یک تحول اقتصادی جهانی بزرگ نیاز است.
صنعت روسیه کاملا وابسته به فن‌آوری‌های غربی است. اما به رغم تحریم‌ها، روسیه همچنان قادر است بسیاری از اجزا و قطعات اساسی برای ساخت تسلیحات را وارد کند. چین به کمک روسیه آمده و بسیاری از قطعات با کاربری دوگانه که ساخت غرب هستند -از جمله نیمه‌رساناها- را در اختیار کرملین گذاشته است. برخی از تسلیحات روسیه که تازه تولید شده‌اند نسبت به قبل پیچیدگی کم‌تری دارند و تنها مشکل روسیه این است که قدرت تولید سریع آنها را ندارد. دستیابی به ماشین‌هایی که بتواند خط تولید تسلیحات جدید را سریع کند، فعلا به دلیل تحریم‌های غرب علیه روسیه به تعویق افتاده است. اما تولید به خاطر نبود قطعات یا مواد دچار چالش خاصی نیست.
بخش دیگری از بحران روسیه کمبود نیروی کار است که بر اثر بحران جمعیتی درازمدت و نیز مهاجرت جوانان تحصیلکرده و ماهر رخ داده است. از آنجا که کارگر ماهر در روسیه کم است، دستمزدها بالاتر است و مثلا در شهرهای بزرگ، مشکل بیکاری وجود ندارد. ممکن است سطح استانداردهای زندگی در حال حاضر نسبت به پیش از وقوع جنگ اوکراین پایین‌تر باشد و احتمالا این وضع تداوم هم خواهد داشت. از نقطه‌نظر بسیاری از روس‌ها، هنوز فرصت‌های اقتصادی شخصی برایشان آن قدر هست که نیازی نباشد به عرصه سیاست روسیه توجه کنند و به جایش روی زندگی خانوادگی و حرفه‌ای خود متمرکز باشند.
البته نباید فراموش کرد که فضای سیاست داخلی روسیه در بهترین حال خود نیست و بعد از جنگ اوکراین، نظرات منفی نسبت به جنگ در این فضا وجود داشته است. برخی حتی به همین دلیل روسیه را ترک کرده‌اند یا از کار باز داشته شده‌اند با این حال، همین جنگ باعث شده که تمرکز روی مقامات ارشد روس بیشتر شود و جای خطا برای آنها پایین بیاید. حتی تکنوکرات‌هایی که موقع آغاز جنگ به نظر شوک‌زده یا ناراحت می‌آمدند حالا دارند نهایت تلاش‌شان را می‌کنند که روسیه در این جنگ دچار شکست نشود. آنها این واقعیت را فهمیده‌اند که در شرایط کنونی احتمال مصالحه با غرب یا برداشته‌شدن تحریم‌ها تقریبا وجود ندارد و بنابراین صحبت‌کردن در این خصوص هم بی‌فایده است و باید روش دیگری را در پیش گرفت. بقای روسیه و حکومتش حالا کلید نجات همه آنهاست.
نکته دیگر هم این است که تقریبا هیچ سناریوی خاصی برای روسیه بدون پوتین و روسیه پساجنگ وجود ندارد. روسیه در حال حاضر با متحدان و شرکای جدیدتری مثل کره شمالی و ایران کار می‌کند که اقتصاد پیشرفته‌ای ندارند اما تسلیحاتی تولید می‌کنند که در جنگ اوکراین به کار می‌آید. در همین حال، در خصوص به انزوا کشاندن روسیه نیز در محافل بین‌المللی توافقی وجود ندارد. مثلا حضور روسیه در اتحادهایی مثل بریکس با استقبال بسیاری از کشورهای غیرغربی و در حال توسعه مواجه شده است. در چنین شرایطی باید دید ولادیمیر پوتین آینده روسیه را چطور تعریف خواهد کرد و آیا مقامات و مردم روسیه با آن تعریف باز هم سازگار خواهند شد یا نه.