مدیرخدمات اوراق بهادار تامین سرمایه سپهرموانع و ضعف های موجود در ارتباط با انتشار اوراق ارزی را تشریح کرد.

به گزارش پایگاه خبری سرمایه گذاری آنلاین، مائده پور بهرامی در این باره اضافه می کند: نبود یک نهاد نظارتی و تصمیم گیری واحد ، ریسک نرخ ارز و عدم وجود ابزارهای مالی مناسب برای پوشش ریسک مزبوراز مهمترین موانع در انتشار اوراق ارزی محسوب می شوند.

وی در ادامه تصریح کرد: از دیگر ضعف های موجود در ارتباط با انتشار اوراق ارزی درکشور ، مشکلات موجود در مبادلات و نقل وانتقال ارزی و نبود یک سیستم رتبه بندی اعتباری موسسات و شرکت های داخلی است.
به گفته پور بهرامی ، ریسک نرخ ارز از دیگر مشکلات اساسی در انتشار اوراق ارزی محسوب می شودکه این  ریسک نیزاز طریق راه‌اندازی بازار مشتقات ارزی (به‏ طور کلی راه ‏اندازی بورس ارز) پوشش داده می ‏شود.
او با بیان اینکه ، در بازار سرمایه ایران قراردادهای آتی ارز مورد توجه قرار گرفته، ساز و کار اجرایی آن مشخص شده و سیستم‌های معاملاتی آن نیز وجود دارد. همچنین سازمان بورس و اوراق بهادار و شورای عالی بورس با اجرایی شدن این ابزارها موافقت کرده  ، در ادامه افزود: این درحالی است که  بانک مرکزی ایران موافقت خود را در این خصوص منوط به یکسان‌سازی نرخ ارز در کشور، اعلام کرده است. بنابراین لازم است در خصوص یافتن راه‏ حلی به صرفه و تا حد امکان سریع از نظر زمانی برای این مشکل، کلیه‏ی نهاد‏های نظارتی مسؤول، اقدامات لازم را مبذول کنند.
او با اشاره به نقش شرکت های تامین سرمایه افزود: با توجه  به اینکه گام اساسی در انتشار اوراق ارزی، جذب سرمایه گذاران خارجی است،  لذا شرکت های تأمین سرمایه می بایست از طریق مذاکره با نهادهای مالی بزرگ از قبیل بانک‏ها، صندوق‏های سرمایه‏ گذاری، مؤسسات بیمه‏ و .... ، نسبت به جذب این سرمایه گذاران اقدام کنند..
از سوی دیگر، با توجه به اینکه انتشار اوراق ارزی در خارج از کشور مستلزم پذیرش این اوراق در بازارهای بین المللی است، درنتیجه پیشنهاد می شود ابتدا، انتشار اوراق ارزی در بازارهای بین المللی توسط دولت که دارای بالاترین رتبه اعتباری در مقایسه با سایر شرکت  های داخلی می باشد، صورت پذیرد.
در ارتباط با پیامدهای منفی در خصوص انتشار اوراق ارزی نیز می‏ توان به مواردی از قبیل ایجاد تعهدات ارزی بلند مدت برای کشور، احتمال تاخت و تازهای سفته‏ جویانه توسط برخی از مؤسسات مالی بزرگ جهانی به پول رایج کشورهای قرض‏ گیرنده از طریق کاستن ارزش پول ملی کشورهای مذکور و قدرتمند کردن واحد پول وام ‏دهنده و احتمال عدم مشارکت مؤثر و کافی سرمایه‏ گذاران در هنگام انتشار اوراق اشاره نمود.