سفته و برات دو سند تجاری است که برای پرداخت مبلغی در وجه افراد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به گزارش پایگاه خبری سرمایه گذاری آنلاین، سفته سندی است که به موجب آن امضاکننده تعهد می‌کند مبلغی را در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل یا شخصی معین یا به حواله‌کرد آن شخصی کارسازی کند. برات نوشته ای است که طلبکار یا کشنده برات به دیگری دستور می‌دهد مبلغ معینی را در سر رسید معین یا به روئت در وجه شخصی معین یا به حواله‌کرد او در محل تعیین شده بپردازد.

تفاوت بین سفته و برات

در برات معمولا سه نفر دخالت دارند در حالی که در سفته دو نفر دخالت می‌کنند. همچنین برای برات وجود محل لازم است یعنی برات‌کش باید از برات‌گیر طلبکار بوده و یا اعتبار نزد وی داشته باشد، در صورتی که در سفته وجود محل ضرورت ندارد.

برات را باید به قبولی برات‌گیر رسانید در صورتی که سفته خود از طرف متعهد قبول شده است. به عبارت دیگر سفته به محض صدور دین متعهد است در صورتی که برات پس از قبولی برات‌گیر بدهی تلقی می‌شود. در برات قید اسم محال‌له (طلبکار) الزامی است ولی سفته را می‌توان بدون ذکر محال‌له در وجه حامل صادر کرد.